Inmiddels al weer 4 (Oscar) en 2 (Daisy, kids) weken in Zuid Africa. De vlucht met de kids ging voorspoedig. Vriendelijk personeel, voorbeeldige kinderen (de net van te voren door Pake geschonken gameboy deed wonderen) en Oscar die al klaar stond op de lughawe. Beide kids hebben de hele vlucht op hun stoel gezeten en werden vlak voor het landen wakker. Het weerzien was geweldig, de kinderen helemaal door het dolle heen. Blij Oscar na twee weken weer te zien. De allereerste "bebouwing" die we zagen nadat we het vliegveld verlieten was een township. Ik was niet helemaal voorbereid op deze confrontatie en was behoorlijk onder de indruk, met name omdat aan de andere kant van de weg bijzonder leuke huizen stonden. Wat een contrast! En zo snel al. Na de township is het eerstvolgende waar je oog op valt de prachtige Tafelberg. Pure magie gewoon. Om naar ons dorp te rijden neem je de oostelijke flank van het Table Mountain National Park en kom je door de mooiste wijken van Cape Town. Ik vond het moeilijk voor te stellen dat dit SA was. Thuis (Thuis!!) aangekomen even snel de spullen gedumpd en doorgereden, in onze meer dan fantastische kever, naar Simon's Town een plaatsje 5 km verder op. Alles valt onder Greather Cape Town, maar zo'n beetje elke nieuwe straat is een ander dorp. In elk geval is Simon's Town een van de leukste dorpjes op de Cape peninsula. Het heeft karakteristieke vroeg Britse architectuur met een Nederlandse twist en dat maakt het super pitoresk. De SA Navy huisvest er dus tegen alle liefhebbers van "an officer and a gentleman" zou ik willen zeggen: Kom gerust een een keertje langs. Er valt veel leuks te zien. Lekker gelunched aan het water, waarvandaan je de hele baai kan overzien. Indrukwekkend, wat een uitzicht! Zowel over het water als op het land. Vanwege de lente staan er overal langs de kant van de weg bloemen volop in bloei en wie net als ik dacht dat heel SA gehuld gaat in een geelachtig beige, think again: Cape Town is prachtig groen.
Het hele gebied wordt gedomineerd door de het Table Mountain Massif wat het een onmiskenbaar eigen karakter meegeeft. Bijzonder aan Simon's Town is dat het tevens de thuisbasis is voor de Afrikaanse penguin. Op Boulders Beach, wat een geweldig klein strandje is dat volledig uit de wind ligt, lopen die zwart-witte rakkers gewoon door de badgasten heen. Een geweldige ervaring voor de kids (en stiekum ook voor hun ouders). Bijzonder om op te kijken vanuit een gesprek en op de rots naast je twee penguins naast elkaar van de zon te zien genieten.De omgeving waarin wij zitten (Kalk Bay, Fish Hoek) wordt omschreven als de veiligste en meest rustige van de Cape peninsula. Met name de plaatsjes Kalk Bay en Simon's Town zijn een lust voor het oog. Kalk Bay is very Boho (voor wie niet regelmatig de Glossy's leest: Bohemian) Er zijn vooral artifarti galleries en veel kleine kleding- en antiekboetiekjes. En aan de waterkant elke 15 meter een ander lounge/lunchbarretje. Vooral de eerste week een prima spot om met de kinderen een beetje bij te komen en te wennen. De reden dat Fish hoek velig en rustig is ligt misschien aan het feit dat het zeker 25 minuten rijden ligt van down town Cape Town. Maar waarschijnlijk heeft het meer te maken met het feit dat het een "dry town" is. Het land waarop het dorp is gebouwd is door de vorige eigenaar aan Kaapstad verkocht onder de voorwaarde dat er geen alcohol verkocht mag worden. (Ja ik weet het, ik begrijp ook niet hoe Oscar juist hier terecht is gekomen). Tegenwoordig zijn er 1 of 2 barretjes die mondjesmaat alcohol verkopen maar voor een flesje wijn of bier moet je toch echt naar een ander dorp. Het is dus ook niet verassend dat het eerste winkeltje in Kalk Bay een bottle shop is.
Wij wonen in Fish hoek vrijwel direct aan het strand en zijn er ook regelmatig te vinden. We wonen in een appartement op een compount en hebben godzijdank geen stalen barren voor onze ramen. Er staan zo'n 10 gebouwen op ons erf. In totaal zo'n 80 appartementen. De meeste daarvan worden gebruikt als zomerhuisje voor Capetonians. Toen we hier net aankwamen lag alles er nog redelijk verlaten bij. Maar nu aan de vooravond van de zomervakantie begint de boel een beetje op te leven. Naast de, veelal wat grijze, permanente bewoners, komt er steeds meer jong spul voorbij lopen en hier en daar ook wat kinderen. Binnenkort party by the pool!! Caesar is niet uit het zwembad weg te slaan en heeft zichzelf de eerste dag in het water leren zwemmen. Niet geheel volgens de regels van het Sterrebad, maar hij komt toch maar mooi van de ene naar de andere kant. Quirine heeft de eerste week alleen parmantig aan de kant van het zwembad gezeten, maar met name door de regelmatige uitstapjes naar het strand loopt ze nu steeds makkelijker het water in. Soms laat ze zelfs een beetje water spatten. Hoe gedurft! Quirine doet het trouwens uitermate goed bij de lokale bevolking. Haar engelachtige blonde krullen en haar duivelse blik doen harten smelten. And she knows it!
De eerste twee weken zijn een beetje als een blur aan ons voorbij getrokken. De tijd vliegt en terugkijkend kost het gewoon moeite om de dagen van elkaar gescheiden te houden. Inmiddels al een bundel aan flora en fauna aan ons oog voorbij getrokken en een keur aan activiteiten afgevinkt. Binnen een straal van 5km vanaf ons huis de volgende beesten gespot: bavianen (file veroorzakend op de weg), struisvogels, penguins (naast ons op het strand, zonnebandend), zeehonden, walvissen (vanaf ons balkon!!!!!!!!!!!) Het eerste weekend zijn we naar Hermanus gegaan, een stadje 1,5 uur rijden vanaf Kaapstad, om met een boot een whale watching trip te ondernemen. De walvissen verblijven hier meestal van juni tot november om te paren/baren waarna ze weer naar het zuiden vertrekken om te eten. Het seizoen is bijna over, dus Oscar wilde ons nog even snel op walvis trakteren. Na een verukkelijke stop in kleinmond (alle visliefhebbers raad ik The Shellfish Bar aan; abelones in grote hoeveelheden, cray fish en oesters voor bijna niets) vinden we na nogal wat moeite een kamer in een Bed & Breakfast. Ondanks dat het seizoen bijna ten einde is, zitten bijna alle B & B's vol. Hermanus is wel een aardig plaatsje, vroeger een happening badplaats maar tegenwoordig een beetje vergane glorie. De kliffen echter zijn wel adembenemend. De volgende ochtend 9 uur stipt kaartjes kopen voor de boottocht. Het waait lekker, dus dat belooft gezelligheid. Enorme deining de haven uit en ik vraag me af of dit zo'n goed idee is met de kinderen. De skipper ziet er niet al te snugger uit (de ontbrekende 4 voortanden maken het er niet beter op) en wie garandeert me dat het onderhoud aan de boot de laatste paar jaar goed genoeg is uitgevoerd? Het water spat in grote hoeveelheden de bemanning en passagiers nat, maar de kinderen vinden het allemaal reuze spannend. Na 15 minuten goed rondkijken door de scheepsmatroos zien we aan bakboord? stuurboord? in elk geval een gevaarte in de oceaan liggen. Even later nog een. Ze zijn druk in de weer en veranderen voordurend van locatie. De boot er telkens in volle vaart achter aan. Uiteindelijk blijven ze een tijdje op de zelfde plek. De boot dus ook. En ja hoor, daar komt de gezelligheid. Bij het woord boot word ik doorgaans al enigzins misselijk, maar ook Caesar begint verdacht stil te worden. Quirine en Oscar lijken nergens problemen mee te hebben. Na een half uur varen en stil liggen, gaan bij mij alle remmen los en trakteer ik de walvissen op mijn ontbijt, en nog een keer en nog een keer etc. Op een gegeven moment valt er niets meer te trakteren en kan ik gewoon in de boot blijven zitten. Caesar is inmiddels geinstrueerd naar de horizon te kijken en de held houdt het bijzonder goed uit. Achter mij begint Quirine het voorbeeld van d'r moeder te volgen. Oscar ziet een beetje bleekjes maar dat valt niet op bij de witblauwe gezichten van onze medepassagiers. Caesar valt van pure wanhoop in slaap op mijn schoot en Quirine kirt na het braken: Leuk he walvis! (Die ze niet kan zien vanwege d'r regenpak die ze angstvallig over d'r gezicht getrokken houdt uit vrees voor water). Na een visuele smeekbede besluit de skipper de boot om te keren en dan eindelijk na twee woelige uren staan we weer aan wal. De kinderen in een uitstekend humeur, wat een helden! 3 dagen later zien Oscar en ik vanaf ons balkon trouwens een uur lang twee walvissen helemaal uit hun dak gaan in onze eigen baai.....Maar veruit het meest fantastische wat Zuid Afrika ons te bieden heeft vindt plaats elke werkdag van 10.00u tot 11.00u. Een kleine hint: De laatste aflevering eindigde met de zin: "Brother or not, I will do whatever is in my power to stop JR from ruining Ewing Oil. De eerste twee die het antwoord weten winnen huisgedode kakkerlakken (this price is sponsored by Doom! Kills cockroaches instantly!)
Wordt vervolgd....
Dikke kussen Os, Dees en de kids
