Just some pictures

Gewenning

Het is begonnen: de gewenning. Waren we eerst nog zo onder de indruk van die prachtige uitzichten met bijzondere flora en de heerlijke warme wind, nu rijden we hier door de straat alsof we nooit anders hebben gedaan en ruiken we de geur van warme aarde niet eens meer. Elke dag moet ik tegen mezelf zeggen: "Neem dit in je op, neem het niet voor vanzelfsprekend. Over 4 maanden rijd je weer kop tegen staart op de A12 en wens je vurig dat je hier weer was". Ook de kinderen proberen we zoveel mogelijk bewust te maken van wat ze hier zien. "Jongens neem een foto voor in je geheugen, zodat je het je altijd zult blijven herrinneren en je je vrienden er alles over kunt vertellen als je weer thuis bent".
Gelukkig is Kaapstad en omgeving divers genoeg om te blijven verrassen. Een van de leukste uitstapjes die we als gezin doen is het bezoeken van de Kirstenbosch botanische tuinen. Klinkt corny, ik weet het, maar het is bijzonder ontspannend. De botanische tuinen zijn door commandant Jan Van Riebeeck (Nederlander, stichter en eerste gouverneur van Kaapstad) aangelegd in 1657 als anti-scheurbuikremedie. Grote stukken oerbos zijn gekapt maar in plaats daarvan werd de oorsprong gelegd voor wat nu een van 's wereld meest vermaarde botanische tuinen is. Het is immens groot en prachtig aangelegd. Het ligt aan de voet van de Tafelberg, wat spectaculaire vistas biedt. Het landschap glooit, het is groen, bont, geurt en er zijn gedurfde thema's (zelfs blinden kunnen hier een kijkje nemen.....). Maar bovenal is het ontspannend.

Je kunt er uren lopen en genieten. De hangende tuinen van Babylon waren er niets bij. Kinderen kunnen zich uitleven op de uitgestekte grasvelden en zich verstoppen op paden die achter grote groene bossen de heuvels op en af gaan. Hier en daar een waterpartijtje waar ze doorheen kunnen waden of dammetjes kunnen maken tussen de keien. Dat terwijl vader en moeder boekjes lezen op een van de vele bankjes, geplaatst op stategische plekken met geweldige uitzchten. Of terwijl ze in elkaars armen liggen op het grasveld genietend van de zon. Kennen jullie de Bona reclame uit de jaren 80. Dat gevoel is het. Maar het park biedt meer dan verantwoord jaren 50 vermaak. Midden in het park is een groot grasveld met een soort amfitheater. De hele zomer lang worden er de Summer Concerts gehouden. Elke zondag een andere sound. Techno, Glenn Miller, Afrikaans, jazz etc. We hebben al een paar meegemaakt. Ge-wel-dig! Met een paar duizend man en picknickmanden een concert bezoeken. En wie wil dansen is vrij om uit z'n dak te gaan (Jawel!!) Het weekend voor kerst werden er Christmas Carols by Candlelight gezongen. Het kerstverhaal en de blijde boodschap werden verkondigd. Af en toe net wat te spiritueel voor dit goddeloze gezin. Maar duizenden gezichten verlicht door evenzoveel kaarsen terwijl verder alles pikdonker is, is een blijvende warme herinnering.

Nog zo iets typisch voor Kaapstad waar we heel blij van worden: De VW Kever. Tot ver in de jaren 90 werden ze hier nog gefabriceerd en je ziet je dan ook om de minuut voorbij rijden. Wij rijden er zelf ook een. Het wrak valt van pure ellende uit elkaar en heeft 2 versnellingen (voor- en achteruit). Bij het optrekken, met name bij vals plat, maakt het meer geluid dan dan een space shuttle vertrekkende van Cape Caneveral, maar het heeft ons nog nooit in de steek gelaten. De zijspiegel aan bestuurderskant zit vastgelijmd aan de spiegelkast, maar door de zomerhitte smelt de lijm en moet je de spiegel elke tien minuten weer terug op zn plaats drukken. Zowel het plafond als stukken van de deuren en de achterbak missen bekleding maar dat wordt meer dan goed gemaakt door het huiskamertapijt op de vloer. Ik denk dat het enige van waarde aan deze auto de vet coole sticker op het dashboard is. We kunnen ook met Katie rijden (Toyata Conquest) maar de Kever zorgt voor een niet te vervalsen gevoel van vrijheid. Mischien is dat eigenlijk wel omdat je er niet met de kids in kunt rijden omdat er geen gordels in zitten. Maar bovendien past het zo goed bij zowel de surf- alswel de bohovibe die je in Kaapstad graag wilt uitstralen. Ik ben er nog niet helemaal achter of het hip and happening van de stad door de permanente bewoners komt of dat het een beetje wordt opgelegd door z'n bezoekers. De surfmentaliteit is duidelijk. Deze stad is gemaakt om te surfen. De oceaan (is het niet de ene dan is het wel de andere) is overal en de golven zijn magnifiek. Sterker nog, de stad en het water zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De Mothercity bestaat alleen maar vanwege het water. (VOC, Nederlanders, slaven etc.) Maar die hippie, bohovibe begrijp ik niet helemaal. Waarschijnlijk heeft het te maken met de moeilijke periode die ze achter zich hebben en de drang naar betere, verdraagzame tijden. Anyway, that's just me guessing en hoe dan ook, het past erg goed bij de architectuur van de stad en de wijnen en de vis en het lekkere eten en het goede gezelshap en de vistas etc etc. Je merkt het; We vinden het hier maar niks.

Door alle verhalen over het goede leven alhier zou de indruk gewekt kunnen zijn dat er niet gewerkt wordt. Niets is minder waar. Oscar is gelijk in het diepe gegooid. Hij werkt hard (HARD!) Gemiddeld zit hij op 3 x 24 uursdiensten en een dagdienst per week. Goed voor gemiddeld 90 uur per week. Schotwonden, messteken en community assaults in veelvoud per dag hebben hem in een stevige routine geforceerd. Hij zit hier nu twee maanden een heeft een indrukwekkende lange lijst van bijgewoonde/uitgevoerde operaties. Het is geweldig dat hij datgene kan doen waarvoor hij is gekomen, het opdoen van ervaring, maar de verhalen zijn meer dan afschuwelijk. Er zijn eigenlijk 3 typen verwondingen die hij binnen krijgt. Type 1: Verkeersongelukken, waarbij door overmatig alcoholgebruik een arme omstander is geschept. Meestal overleeft deze persoon het niet. Type 2: Community assaults. Met enige regelmaat besluit de lokale bevolking in de townships om het georganiseerde rechtssysteem niet in te schakelen maar zelf voor judge and jury te spelen en een verdachte "en masse" te mishandelen d.m.v. steniging, steken, schieten en ouderwets voeten- en vuistengebruik. Ook de persoon die met dit letsel binnenkomt overleeft het vaak niet. Letsel type 3: Schot- en steekwonden. Veelal in tienvoud toegebracht. En hoe bizar het ook klinkt: De meeste kans op overleven. Laatst kwam er een patient (17) binnen die in zijn voet was geschoten. Oscar herkende hem omdat hij het weekend daarvoor iwas behandeld voor een schotwond in zn buik. Kun je het je voorstellen?

En dan laat ik de verwondingen door bijten (verdwenen oren, neuzen etc) nog buiten beschouwing.Een doorsnee nacht in het weekend: 15 schot/steekwonden 5 verkeersongelukkenen dan nog wat gewone zieken. Een voorstelling van de ER? Terwijl er een overledene naast een stervende ligt, zitten er drie in hun stoel te wachten met schot- en steekwonden terwijl op de achtergrond een luide Zuid-Afrikaanse versie van Sky Radio klinkt waar de verpleging op aan het dansen is. Inmiddels is Oscar van de trauma unit naar de operatie unit gegaan en is he-le-maal in z'n nopjes. Want hij is van de opvang naar het opereren gegaan. Voor de medici onder ons volgt de volgende keer een lijsje van de meest opmerkelijke operaties. Voorproefje: met niet kloppend hart in de ene hand, met de andere hand adrenaline inspuiten en het daarna weer voelen kloppen. Zo hebben we allemaal iets geleerd van Pulp Fiction.

Eigenaardige zaken zijn er ook. Zo zijn er de Lance-Armstrong'ers. Je kent ze wel. Mannen die, badend in het zweet, met een pijnlijke grimas fietsend de top van de berg proberen te bereiken. Hou even in je achterhoofd dat Zuid Afrika alleen al in de maand november zo'n 2000 verkeersdoden had en stel je dan het volgende voor: Stijle pitoreske oceaanweg, niet al te breed, elke 150 meter een nieuwe bocht, aankomend verkeer niet van te voren te zien. De afgrond, 1 meter naast de weg gelegen, is stijl en diep en eindigend in de oceaan, maar eerst nog een paar mega rotsblokken voor je in het water belandt. Niet helemaal comfortabel vanwege die afgrond rijd je in je Kever al wat voorzichtiger en met twee wielen op de foute kant van de weg. Verdomme, net in de bocht rijdt Lance. Dus nog meer naar rechts (voor de nitwits, we rijden hier links). Je draait de bocht om en jawel, daar is net die touringbus met Japanners. Je trapt vol het gas in (eerst Lance nog voorbij) en dan gooi je je stuur naar links en direct weer naar rechts (want afgrond). De hele bus Japanners in extase omdat die gast op de fiets snot-groen met zuurstok-roze durft te combineren. En Lance? Die fietst met een waes voor zn ogen door alsof er niets gebeurt is. Ik begrijp best dat je in foute neonkleuren op je haarloze lichaam jezelf een hartritmestoornis wilt fietsen. Maar was Frankrijk daar niet voor uitgevonden?Enfin, genoeg wel en wee vanuit Cape Town. Rest ons nog de Sint en de Kerstman te bedanken. Geweldig dat zij ook hier de kinderen weten blij te maken. Voor de meeste jarigen in december nog van harte en voor sommige jarigen alvast van harte. Nog vele jaren erbij. Boudewijn en Britt heel veel geluk met jullie Floris. En Paultje,... Eva! Fantastisch! Voor alle nieuwbakken ouders veel geluk en plezier! Verder iedereen nog fijne feestdagen toegewenst. Het mailtje met kerstfoto is niet helemaal correct doorgekomen heb ik vernomen. Excuus daarvoor. Maar in elk geval de allerbeste wensen voor 2007.

Dikke kussen,

Os, Dees en de kids